ნავიგაცია

რეკლამა

პოპულარული სიახლეები
Lord Of The Rings: The Battle for Middle-Earth - Anthology | RePack By R.G. Механики


Far Cry: New Dawn - Deluxe Edition | RePack by VickNet


Halo Infinite | Portable


Horizon: Forbidden West | RePack от Igruha


FIFA 23 - Ultimate Edition | Repack by Chovka


Call of Duty: Infinite Warfare - Digital Deluxe Edition | Rip By Xatab


Forza Horizon 3 | RePack By Xatab


Battlefield 2 | RePack By Canek77


The Amazing Spider-Man 2 Bundle | RePack by xatab


Driver: San Francisco | RePack By R.G.ReCoding




World of Warcraft History
 
World of warcraft History

ეს არის WoW -ის ისტორია



თავი 1: მითოსი ' ტიტანები და სამყაროს შექმნა ------------------- დანამდვილებით არავინ იცის თუ როგორ შეიქმნა სამყარო. ზოგი თვლის რომ ეს დიდი კოსმოსური აფეთქების შედეგი იყო, რომელმაც წყვდიადის მარადისობაში გაფანტა უამრავი მბრუნავი მსოფლიო. სხვები თვლიან რომ ყველაფერი ერთმა ყოვლისშემძლე არსებამ შექმნა. ამრიგად ქაოსური სამყაროს დასაწყისის შესახებ ზუსტად არაფერია ცნობილი. სამაგიეროდ, დანამდვილებით ვიცით, რომ დიდი ხნის წინათ არარაობიდან წამოიმართნენ ძალები, რომლებმაც თავის თავზე აიღეს ქაოსის მოწესრიგება და უსაფრთხო მომავლის შექმნა არსებებისთვის, რომლებიც მათ შემდგომ უნდა მოვლენოდნენ ქვეყნიერებას. ესენი იყვნენ ტიტანები. ლითონის კანით დაფარული ღმერთები, რომლებმაც შეიცნეს ახლადშექმნილი სამყარო და დაიწყეს შრომა მის სივრცეებზე. მათ გამოძერწეს მრავალი მსოფლიო, აღმართეს მთები, აავსეს ზღვები და ჩაჰბერეს სული ჰაერის სფეროს. ეს ყველაფერი მათი გეგმის შესაბამისად ხდებოდა, რომელსაც ისინი ახირციელებდნენ სამყაროს არეულობის მოსაწესრიგებლად. მათ დამხმარე რასებიც კი შექმნეს, რომელთა დანიშნულება სამუშაოს განაწილება და მსოფლიოთა დაკავშირება იყო. ტიტანებს თავიანთი მმართველობა ჰყავდათ. ეს იყო უმაღლესი საბჭო, პანთეონი, რომლის ხელმძღვანელობითაც მათ დაამყარეს წესრიგი სამყაროს წყვდიადში მიმოფანტულ ათასობით მსოფლიოში. ისნი ფხიზლად დარაჯობდნენ მოწესრიგებულ მხარეებს და იცავდნენ მათ ქაოსის ბინადარი ბოროტი არსებებისაგან, რომლებსაც არ ჰქონდათ მიზანი გარდა ერთისა, მოესპოთ ყოველივე ცოცხალი და შთაენთქათ სამყაროს ენერგია. ეს ქმნილებები უცნაურ, გამრუდებული ფსკერის სახელით ცნობილ განზომილებაში ცხოვრობდნენ, რომელიც აკავშირებდა ერთმანეთთან მსოფლიოთა აღურიცხავ რაოდენობას. ეს არსებები უამრავნი იყვნენ და ტიტანები, რომელთათვისაც უცხო იყო ყოველივე ბოროტი, გამუდმებით ებრძოდნენ მათ და ცდილობდნენ მოეძებნათ გზები, რათა ერთხელ და სამუდამოდ აღეკვეთათ ქაოსის შემოტევა. სარგერასი და ღალატი -------------- გავიდა დრო და დემონურმა ქმნილებემა მოახერხეს გზის გაკვალვა გამრუდებული ფსკერიდან ტიტანთა სამყაროში. მაშინ პანთეონმა თავისი რიგებში ამოარჩია უდიდესი მეომარი, მდუღარე ბრინჯაოს გოლიათი სარგერასი, რომელსაც დაევალა პირველს მიეღო მტრის დარტყმა. ეს კეთილშობილი მებრძოლი ათასწლეულების მანძილზე მტკიცედ და ერთგულად ასრულებდა თავის ვალს. მან უამრავი დემონი გაანადგურა და დაატყვევა. ეონთა განმავლობაში მან აღმოაჩინა ორი მძლავრი დემონური რასა, რომლებიც სამყაროზე ბატონობას მიელტვოდნენ. ერედარი - ვერაგ გრძნეულთა დემონური რასა, რომელიც თავის გრძნეულებას ცალკეულ მსოფლიოებში შეჭრისა და მათი დპყრობისათვის იყენებდა. ამ მსოფლიოთა მცხოვრებლები დამონებული იქნენ და გადაქცეულნი დემონებად. მიუხედავად იმისა რომ სარგერასის თითქმის უსაზღვრო ძლიერება სრულიად საკმარისი იყო ერედარის გასანადგურებლად, მას მაინც გაუჭირდა ამ არსებათა ყოვლისმომცველი ბოროტებასთან ბრძოლა. სარგერასს არ შეეძლო ჩაწვდომოდა მათი ვერაგობის არსს, მისთვის წარმოუდგენელი იყო ასეთი დაცემა და ამიტომ ნელნელა შავმა ნაღველმა მოიცვა იგი. თუმცა საბოლოოდ მან დააცხრო თავისი რისხვა და მტერი გამრუდებული ფსკერის მიყრუებულ ადგილებში ჩაამწყვდია. მაგრამ ამ დროს, როდესაც იგი ჯერ კიდევ დარდით იყო მოცული, ტიტანებს ახალი მოწინააღმდეგე გამოუჩნდათ. ეს იყო ნატრეზიმის რასა. ვამპირი დემონები, შიშის მბრძანებლებად ცნობილნი, იპყრობდნენ დასახლებულ მსოფლიოებს და აჩრდილებად აქცევდნენ მათს მცხოვრებლებს. ეს ცბიერი დემონები მტრობას თესავდნენ ერებს შორის და მართავდნენ მათ სიძულვილისა და შუღლის გაღვივებით. სარგერასმა ადვილად მოსპო ნატრეზიმი, თუმცა მათი ზნედაცემულობამ და ვერაგობამ მძიმე დარდები შეჰმატა ისედაც პირქუში აზრებით მოცულ ტიტანს. და აი ეჭვებმა საბოლოოდ იმძლავრეს სარგერასის გონებაში და სასოწარკვეთამ დაისადგურა მის სულში. მან დაკარგა არამარტო რწმენა სიკეთისა, აზრი თავის არსებობისა და მოქმედების მიზანი, არამედ საერთოდ, სამყაროს ის ხედვა, რაც ტიტანებს ჰქონდათ, უცხო გახდა მისთვის. საბოლოოდ იგი მივიდა დასკვნამდე, რომ წესრიგი თავისი არსით დანაშაული იყო და მხოლოდ ქაოსი იყო ერთადერთი სამართლიანი ფორმა სამყაროს არსებობისა. მისი მეგობრები, სხვა ტიტანები, ცდილობდნენ დაებრუნებინათ მისთვის სიმშვიდე, მაგრამ მან ყველა მათი შეგონება უარყო და ყველა მათი იმედი დაამსხვრია. მრისხანებით აღსავსემ დატოვა მოძმეთა რიგები და სამყაროში საკუთარი ადგილის საძებრად გაემართა. პანთეონი ძალიან დაამწუხრა ამ განდგომამ. ტიტანებს მაშინ წარმოდგენაც კი არ შეეძლოთ იმისა, თუ სადამდე მივიდოდა მათი ყოფილი თანამებრძოლი მომავალში. გავიდა დრო, სიგიჟემ მთლიანად მოიცვა სარგერასი და საბოლოოდ მოსპო მასში კეთილშობილების ყოველგვარი ნიშანწყალი. იგი ფიქრობდა, რომ სამყაროში არსებული ბოროტება ტიტანთა დამსახურება იყო და გადაწყვიტა გაენადგურებინა ყოველი მათი ნამოქმედარი. ამ მიზნით მან დაიწყო არმიის შექმნა, რომლის შეჩერებაც შეუძლებელი იქნებოდა და რომელიც ცეცხლის ალში გახვევდა სამყაროს. თვით სარგერასის ტიტანური სახეც კი დაამახინჯა მის სულში დაბუდებულმა სამსალამ. მისი თმები, თვალები და წვერები ცეცხლის ალით იყო მოცული, ხოლო გავრვარებული ბრინჯაოს კანი კი დაუსკდა და მის სხეულში მოგიზგიზე სიძულვილის ალი გამოაჩინა. სიშმაგით მოცულმა დაანგრია საპყრობილეები, სადაც დამწყვდეული იყვნენ ერედარები და ნატრეზიმები და გაანთავისუფლა ისინი. დემონები შეაძრწუნა შავბნელი ტიტანის ძლიერებამ და საუკუნო ერთგულება შეჰფიცეს მას და ემსახურებოდნენ როგორც შეეძლოთ. ხოლო სარგერასმა კი ორი უძლიერესი დემონი გამოარჩია მათი რიგებიდან, კილ'ჯაედენ ცბიერი და არქიმონდ მაცდური. პირველს დაევალა მთელს სამყაროში ეძებნა არსებები, რომლებიც მზად იქნებოდნენ სარგერასის სამსახურისთვის, ხოლო მეორეს კი დაევალა უშუალო ხელმძღვანელობა სარგერასის არმიებისა და მათი წარმართვა ტიტანების მომხრეთა წინააღმდეგ. კილ'ჯაედენის პირველი ნაბიჯი იყო შიშის მბრძანებლების - დრედლორდების დამორჩილება. ეს დემონები მის პირად ჯაშუშებად იქცნენ და ბედნიერნი იყვნენ, როდესაც ახალ რასას აღმოაჩენდნენ, რომელის დამორჩილებაც შესაძლებელი იყო მათი ბატონის ნებისადმი. უპირველესი შიშის დემონთა შორის ტიქონდრიუსი გახლდათ, დამაბნელებლად წოდებული. იგი თავის მეფის სრულყოფილ იარაღად გადაიქცა და სარგერასის ცეცხლოვანი ნების მატარებლად მთელს სამყაროში. თავის მხრივ არქიმონდმაც მოიძია თავისი მსახურნი. ესენი იყვნენ დილეგთა მბრძანებლებად ცნობილი დემონები (პიტლორდები)და მათი მძვინვარე ბელადი, მანოროტი, დამანგრეველად წოდებული. ისინი იყვნენ არქიმონდის საუკეთესო მებრძოლნი, რომლებზე დაყრდნობითაც სურდა მაცდურ დემონს სიცოცხლის მოსპობა სამყაროში. და აი, სარგერასი დარწმუნდა, რომ მისი არმიები საბოლოოდ ჩამოყალიბდა და შეიკრა, თითოეული მებრძოლი ურყევად ემორჩილებოდა მის ნებას და ყველაფერი მზად იყო ბრძოლის დასაწყებად. მან ამ ურდოებს ცეცხლოვანი ლეგიონი უწოდა და სამყაროს უსაზღვრო სივრცეებისაკენ დაძრა. ახლაც კი არ არის დანამდვილებით ცნობილი, თუ რამდენი მსოფლიო განადგურდა და დაიფერფლა ამ საზარელი ლაშქრობის შედეგად. ძველი ღმერთები და აზეროტის მოწესრიგება ---------------------------- სარგერასის გადაწყვეტილების შესახებ კი ტიტანებმა ჯერ არაფერი იცოდნენ და მშვიდად აგრძელებდნენ თავიანთ მარადიულ შრომას. გადადიოდნენ ერთი მსოფლიოდან მეორეში, მიჰქონდათ ნათელი და წესრიგი ქაოსითა და წყვდიადით მოცულ მხარეებში. და აი, ერთხელაც, მათ გზაზე აღმოჩნდა პატარა, არაფრით გამორჩეული მსოფლიო, რომელსაც მისი მცხოვრებლები მომავალში აზეროტს დაარქმევენ. ადგილობრივ ძალებს ტიტანთა გამოჩენა დიდად არ გახარებიათ. ისინი მტრულად იყვნენ განწყობილნი მოსულთა მიმართ და ეთაყვანებოდნენ ბოროტ არსებებს, რომელთაც ჩვენ ძველი ღმერთების სახელით ვიცნობთ. მათ დაიფიცეს, რომ უკუაგდებდნენ ტიტანებს და დაიცავდნენ თავიანთ მხარეს დამპყრობელთა ლითონური შეხებისაგან. ძველი ღმერთების ბოროტება მიუღებელი იყო პანთეონისათვის და მან დაუყოვნებლივ გამოუცხადა ომი ადგილობრივებსა და მათ ბნელ მბრძანებლებს. ძველმა ღმერთებმაც არ დაახანეს და თავიანთი არმიები დაძრეს მოსულთა წინააღმდეგ. აზეროტელებს უძლიერესი ბელადები, რაგნაროსი, ტერაზანი, ალაკირი და ნეპტულონი მიუძღოდნენ. ქაოსის ძალები აღიმართნენ ველებზე და ტიტანთა ძლიერებას შეერკინენ. მიუხედავად მთელი თავისი ძალოვანებისა, ძველი ღმერთები უძლურნი იყვნენ ყოვლისშემძლე მომხდურთა წინაშე. ზედიზედ ეცემოდნენ აზეროტელთა წინამძღოლნი. ტიტანებმა სრული გამარჯვება მოიპოვეს. პანთეონელებმა დააქციეს ძველი ღმერთების ციხესიმაგრეები და ოთხი ბოროტი ღვთაება მსოფლიოდან მოშორებით მიაჯაჭვეს. მეთაურთა გარეშე დარჩენილი აზეროტის ძალები უფსკრულებში ჩაამწყვდიეს სადაც მათ სამარადჟამოდ უწერიათ ერთმანეთთან ბრძოლა. ამის შემდეგ აზეროტის ბუნება დამშვიდდა და მსოფლიოში ჰარმონიამ დაისადგურა. ტიტანებმა გადაწყვიტეს, რომ საშიშროებამ იკლო და საქმეს შეუდგნენ. ტიტანებმა რამდენიმე რასა შექმნეს, რომლებსაც მათთვის დახმარება უნდა გაეწიათ აზეროტის მშენებლობაში. მიწისქვეშა მღვიმეებისა და გამოქვაბულებში დამხმარეებად, მაგიური ქვებისაგან, შექმნეს დვორფების რასა. ზღვების მეთვალყურეებად უზარმაზარი, მაგრამ კეთილი ზღვის გოლიათები შექმნეს. მრავალი წლის მანძილზე ძერწავდნენ და ქმნიდნენ ტიტანები დედამიწას და ბოლოს ერთ სრულყოფილ კონტინენტად შეკრეს იგი, ხოლო გარშემო უკიდეგანო ოკეანე შემოარტყეს. კონტინენტის შუაგულში კი მბრწყინავი და მოციმციმე, ჯადოსნური ძალებით აღსავსე ტბა შექმნეს, რომელსაც მარადისობის ჭა ეწოდა. იგი გახლდათ სიოცხლის წყარო ამ მსოფლიოსათვის. მისი ძალა ზრუნავდა მიწის ძვლებზე და ეხმარებოდა სიცოცხლეს ფესვების გადგმაში. მალე ბუნების სიუხვით იყო მოცული მთელი პირველყოფილი კონტინენტი და სილმაზე ყვაოდა ირგვლივ. და როდესაც მათი შრომის ბოლო დღეც მიიწურა, ტიტანებმა ამ კონტინენტს "კალიმდორი", ანუ ვარსკვლავთა მარადიული ნათების მიწა უწოდეს. დრაკონთა წვევა ---------- დარწმუნდნენ რა, რომ აზეროტი მოწესრიგდა, ტიტანები მის დასატოვებლად მოემზადნენ, თუმცა წასვლამდე გადაწყვიტეს შეექმნათ მცველები, რომლებიც საჭიროების შემთხვევაში დაიცავდნენ აზეროტს მტრული ძალების შემოტევისაგან. იმ დროს კალიმდორში მრავალი დრაკონი ბინადრობდა. სწორედ მათ მიმართეს ტიტანებმა და გამოარჩიეს ხუთი უმძლავრესი და უკეთილშობილესი მათ შორის, რომლებიც წინამძღოლობდნენ დანარჩენებს. სწორედ მათ დააკისრეს თვალყურის დევნება ახალგაზრდა მსოფლიოსათვის. პანთეონის უდიადესმა წევრებმა თავიანთი ძალის ნაწილი გაიღეს და ამ დრაკონებს უბოძეს, რომელთაც ამიერიდან ხუთი არსი, დრაკონი არსები ეწოდათ. ამანტულმა, პანთეონის უხუცესმა, თავისი კოსმიური ძლიერების სული ბრინჯაოს მძლავრ დრაკონს, ნოზდორმუს შთაბერა. უხუცესმა დააკისრა ნოზდორმუს დროის მსვლელობის მართვა და ბედისწერის ბილიკებისათვის თვალყურის მიდევნება. მტკიცე და სახელოვანი ნოზდორმუ ამიერიდან მარადიულად იწოდა. ეონარმა, ყოველივე ცოცხალის მბრძანებელმა ტიტანებს შორის, თავის ძალის ნაპერწკლები წითელ ბუმბერაზს, ალექსტრაზას უბოძა, რომელსაც იმ წუთიდან სიცოცხლის მცველად იცნობს აზეროტი. მას დაეკისრა ზრუნვა ყოველივე ცოცხალზე ამ მსოფლიოში. თავისი სიბრძნისა და უსაზღვრო გულმოწყალების გამო ალექსტრაზა დრაკონთა დედოფლად იქნა აღიარებული და მიენიჭა ძალაუფლება თავის მსგავსთა შორის. ეონარმა აგრეთვე ალექსტრაზას უმცროსი და, მწვანე დრაკონი ისერა აკურთხა და ბუნებაზე ზემოქმედების უნარი მისცა. ისერა მარადიულ ძილს მიეცა და სამუდამოდ ჩაიძირა ქმნის სიზმრებში. მას სწორედ ასე, სიზმრების მხედავი ეწოდა და სამუდამოდ დაეკისრა თვალყურის დევნება მსოფლიოში სიცოცხლის ბობოქრობისათვის, ზურმუხტის სიზმრად წოდებული თავისი მწვანე სამეფოდან. ნორგანონმა, სიბრძნის მცველმა ტიტანმა და უპირველესმა ჯადოსანმა სამყაროში, ლურჯი დრაკონი, მალიგოსი ამოარჩია და აკურთხა ძლევამოსილებით. და დაევალა მალიგოსს მაგიურ ძალთა მართვა და დაფარულ სიბრძნეთა დაცვა. და მას ამიერიდან ჯადომხილავი ეწოდა. უხუცესთა ომი (პირველ ვარკრაფტამდე დარჩენილია 10 000 წელი) --------------------------------------------- და აი კეთილშობილთა მიერ მარადისობის ჭის ძალებთან უპასუხისმგებლო მოპყრობამ თავისი შედეგი გამოიღო. ბუნების ძალების რყევებმა აზეროტის ფარგლებს გარეთ გააღწია და კოსმოსური ენერგიის მშვიდ ზღვაში შეშფოთების ტალღები გაიჭრა, ისევე როგორც გუბეში ჩაგდებული კენჭის გარშემო წყლის პაწაწინა ტალღები გარბიან ყოველ მხარეს. ამ რხევებმა კი საშინელი უცხო გონების ყურადრება მიიპყრო. სარგერასმა, სიცოცხლის დიადმა მტერმა და მსოფლიოთა გამანადგურებელმა, თავისი ყოვლისგადამბუგავი მზერა ამ ტალღების სათავეს მიაპყრო. მის წინაშე ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი მსოფლიო იყო, ისეთი, როგორიც მრავალი მის მიერ დაფერფლილი. მაგრამ სარგერასმა მარადისობის ჭის უსაზღვრო მაგია შეიგრძნო და მყისვე უსასრულო შიმშილმა მოიცვა იგი. უსახელო არარაობის შავბნელმა ღმერთმა ამ ახალი მსოფლიოს შთანთქმა და მისი ძალების საკუთრად მითვისება განიზრახა. სარგერასმა თავისი დემონური არმიები აზეროტისკენ მიმართა. იგი კი ამ დროს მშვიდად და უშფოთველად აგრძელებდა თავის ცხოვრებას და წარმოდგენაც არ ჰქონდა უამრავი ბრძოლას მოწყურებული დემონის შესახებ, რომელიც უკვე მის საზღვრებთან იდგა. სარგერასის სარდლებმა, არქიმონდ მაცდურმა და მანოროტ დამანგრეველმა, ყველაფერი მოამზადეს შეტევისათვის და ახლა მხოლოდ მბრძანებლის სიტყვას ელოდნენ. უპირველეს ყოვლისა, ბნელეთის მბრძანებელმა აჟარას გონება დაიმორჩილა. თავისი ჯადოსნობით გაბრუებულმა დედოფალმა წინააღმდეგობა ვერ გაუწია სარგერასის ყოვლისშემძლე ნებას და მისი მსახური გახდა. კაეთილშობლინიც აგრეთვე დაემორჩილნენ სარგერასს და თავიანთ ღმერთად შერაცხეს იგი. რათა დაემტკიცებინათ თავიანთი ერთგულება, აჟარამ და კეთილშობილებმა მარადისობის ჭის სიღრმეებში გამავალი კარიბჭე გახსნეს, რომლის გავლით ცეცხლოვანი ლეგიონი აზეროტში უნდა შესულიყო. როდესაც ყველაფერი მზად იყო, სარგერასის არმიები არქიმონდისა და მანოროტის წინამძღოლობით აზეროტში შეიჭრნენ და ღამის ელფების უშფოთველ ქალაქებს შეესივნენ. წარმოუდგენელი უბედურება და საშინელება დატრიალდა აქამდე ბედნიერ მხარეში. არემარეს საზარელი დემონები მოედვნენ და ყოველივეს ანადგურებდნენ თავიანთ გზაზე. ლეგიონის გრძნეულნი ჯოჯოხეთურ ქმნილებებს იძახებდნენ, რომლებიც ალმოდებულ მეტეორებად ეცემოდნენ მიწას. დამღუპველებად ცნობილი საზარელი ცეცხლოვანი მკვლელები დაძრწოდნენ ირგვლივ და არ ინდობდნენ არაფერს, რასაც კი სიცოცხლის ნიშანწყალი ეტყობოდა. და არ ჩანდა არავინ, ვინც შეაჩერებდა ამ გამანადგურებელ შემოსევას. ღამის ელფების თავგანწირული ბრძოლა გმირული, მაგრამ უშედეგო იყო. ისინი იძულებულნი ხდებოდნენ სულ უფრო უკან დაეხიათ ცეცხლოვანი ლეგიონის გავეშებული შემოტევების წინაშე. ამ უიმედობაში ღამის ელფებს მხსნელად მალფურიონ სტორმრეიჯი მოევლინა. მას ჰყავდა ძმა, ილიდანი, რომელიც ადრე კეთილშობილთა ჯადოსნობის შესწავლით იყო გატაცებული, მაგრამ შემდგომ, აღშფოთებულმა მათი ქდმაღლობითა და დაცემით, უსმინა მალფურიონის რჩევას და ზურგი შეაქცია ამ საქმეს. ახლა კი ძმებმა გადაწყვიტეს სასწრაფოდ ეცნობებინათ უბედურების შესახებ სენარიუსისთვის და დამხმარე ძალების შეკრებაზე ეფიქრათ. მათ გვერდით იყო ქალწული ქურუმი ტაირანდა ვისპერვინდიც. განგების ნებით, ორივე ძმის გული ტაირანდასადმი ტრფობით იყო აღვსილი, მაგრამ მან თავისი სიყვარული მალფურიონს აჩუქა. ეს ამბავი ილიდანს ძალიან არ მოსწონდა, მაგრამ ამჯერად იგი ხვდებოდა რომ მისი გრძნობები ნაკლებმნიშვნელოვანი იყო იმ უბედურებასთან შედარებით, რაც აზეროტში ტრიალებდა. ამრიგად ილიდანმა შეძლო თავის მისწრაფებათა დაოკება და თავის ხელში აყვანა. იგი დაეხმარა თავის ძმას განდეგილობის მოყვარული სენარიუსის მოძებნაში, რომელიც შორეულ ჰიალის მთაზე ცხოვრობდა. სენარიუსმა მყისვე შეკრიბა ტყის სულების ჯარი და ხუთ არსს მოქმედებისაკენ მოუწოდა. აზეროტის დრაკონები ალექსტრაზას მეთაურობით ბრძოლაში ჩებნენ. სენარიუსმაც მთელი ძალებით შეუტია შეუტია ცეცხლოვან ლეგიონს. მოკავშირეები ერთმანეთს ომის ქარცეცხლით მოცული მარადისობის ჭის ნაპირებზე, აჟარას სასახლესთან შეხვდნენ. მთელი სიმამაცის მიუხედავად, მალფურიონი ხვდებოდა, რომ თუ რამეს არ მოიფიქრებდნენ, უბრალო თავგანწირვა უსარგებლო იყო. ლეგიონის შემოტევას აზეროტი დიდხანს ვერ გაუძლებდა. ხოლო იმ დროს, როდესაც საზარელი ბრძოლა მიმდინარეობდა ირგვლივ, შეშლილი დედოფალი თავის სიმაგრეში იყო ჩაკეტილი და სარგერასის გამოცხადებას ელოდა, რომელიც მარადისობის ჭის გავლით აპირებდა აზეროტში დაშვებას. მაგრამ მისი უზარმაზარი აჩრდილისათვის საკმარისად ფართო გზის გასახსნელად მარტო აჟარას ხელოვნება არ კმაროდა. ამიტომ დედოფალმა თავისი უძლიერესი მიმდევრები შეკრიბა, რადგან მხოლოდ მათი გაერთიანებული ძალებით იყო შესაძლებელი ისეთი კარიბჭის გახსნა, რომელიც შეძლებდა სარგერასის გატარებას. ამასობაში კი კალიმდორის ველებზე მიმდინარე ბრძოლაში ზედიზედ მოხდა რამდენიმე საბედისწერო მოვლენა, რომლებმაც სამარადჟამო კვალი დაამჩნიეს აზეროტს. ზუსტად არავინ იცის, თუ რა მოხდა მაშინ, მაგრამ ცნობილია, რომ შუა ბრძოლაში, შერკინების გრიგალში მოქცეული მიწის არსი, შავი დრაკონი ნელტარიონი სიშმაგემ მოიცვა. მისი გონება სიგიჟის წყვდიადში ჩაიძირა და სიკვდილის ფრთებად გადაქცეული საკუთარ თანამოძმეებს, დანარჩენ ოთხ დრაკონს მიუბრუნდა. ნელტარიონის ცეცხლისმფრქვეველი მძვინვარება ჭეშმარიტად შემზარავი აღმოჩნდა, დანარჩენი არსნი უკუიქცნენ მის წინაშე და ბრძოლის ველი დატოვეს. ამ მოულოდნელმა განდგომამ იმდენად დამანგრეველი გავლენა მოახდინა სხვა დრაკონებზე, რომ ხუთეული მეტად აღარასოდეს აღარ შეკრებილა. დაჭრილნი და დაბნეულნი, ალექსტრაზა და სხვა კეთილშობილი არსნი უძლურნი იყვნენ დახმარება გაეწიათ თავიანთი მოკვდავი თანამებრძოლებისათვის. ისედაც საგრძნობლად შემცირებული მოკავშირეთა ძალები განწირულნი იყვნენ. და აქ მალფურიონმა გადაწყვიტა უკიდურესი ზომებისათვის მიემართა. მას ესმოდა, რომ ცეცხლოვანი ლეგიონი მარადისობის ჭის გავლით შემოდიოდა აზეროტში. ამიტომ მისი განადგურება იყო აუცილებელი. მისი თანამებრძოლები, რომელთაც ტბა კალიმდორის სიცოცხლის საფუძვლად მიაჩნდათ, შეზარა ამგვარმა წინადადებამ. მაგრამ ტაირანდამ დაარწმუნა სენარიუსი და დანარჩენები მალფურიონის აზრის სისწორეში და აჟარას სასახლის შტურმისკენ მოუწოდა. მსოფლიოს რღვევა --------------------- როდესაც ილიდანი დარწმუნდა, რომ მალფურიონს ტბის მოსპობა ჰქონდა გადაწყვეტილი, იგი შეყოყმანდა. ამ შემთხვევაში იგი ხომ ვეღარასოდეს შეძლებდა თავისი ჯადოსნობის გაძლიერებას. ხოლო საკუთარი მაგიური ხელოვნება კი მისთვის სიცოცხლეზე მეტი იყო. ამიტომ, მან თვითნებურად მიატოვა თანამებრძოლები და გაუჩინარდა. მან აცნობა აჟარასა და მის მომხრეებს მოკავშირეთა გადაწყვეტილების შესახებ. მის სულში ჩაბუდებული ბრაზისა და ტაირანდასადმი უპასუხო სიყვარულის მიერ მიყენებული ტკივილის გამო ილიდანი სინდისს არ შეუწუხებია როდესაც ამ ღალატს სჩადიოდა. მას გადაწყვეტილი ჰქონდა ნებისმიერი გზით დაეცვა მარადისობის ტბა ხელყოფისაგან. ხოლო ძმის გამცემლობით დამწუხრებულმა მალფურიონმა თავისი ძალები აზშარას სასახლისკენ დაძრა. მთავარ დარბაზში მათ კეთილშობილნი და თავად აჟარა დახვდნენ, რომლებიც თავიანთ შავბნელ შელოცვას ასრულებდნენ. დარბაზის შუაგულში ტბის სიღრმეებისაკენ მიმავალი მბრწყინავი ქარბორბალა ტრიალებდა. და აი ნელნელა ამ ქარბორბალის შიგნით სარგერასის ავბედითი აჩრდილი გამოიკვეთა. მალფურიონმა თავისიანებს შეტევისაკენ მოუწოდა. აჟარა, რომელიც უკვე გაფრთხილებვული ჰყავდა ილიდანს, თავდასხმას მომზადებული დახვდა. შეშლილი დედოფლის მრისხანება შეუჩერებელი იყო. მალფურიონის თითქმის ყველა თანამებრძოლი დაიღუპა. ტაირანდა, რომელმაც სცადა ზურგიდან შეეტია აჟარასთვის, მძიმედ იქნა დაჭრილი მცველის მიერ და თუმცა მამაცი ქალწული თავად გაუსწორდა მოწინაამდეგეს, მაინც ძალზე დასუსტდა. ამ სანახაობამ საშინელი სიშმაგით აავსო მალფურიონის სული და გაათკეცებული ძალით შეუტია მტერს. მის გონებაში მტკიცედ გამოიკვეთა ურყევი გადაწყვეტილება: აჟარა უნდა მომკვდარიყო. სანამ სასახლეში ბრძოლა მიმდინარეობდა, ტბის ნაპირებზე, ხეების ჩრდილქვეშ ილიდანის ლანდმა გაიელვა. მან საგანგებოდ მომზადებული ჭურჭლები ტბის მოციმციმე წყლით აავსო. ილიდანი ფიქრობდა შეენახა ეს წყალი, რათ ტბის განადგურების შემთხვევაში მის ჯადოსნური ციმციმის ერთადერთი მეპატრონე თავად ყოფილიყო. ხოლო სასახლეში კი ამ დროს ბრძოლა დასასრულს მიუახოვდა. მალფურიონის თავგანწირული შეტევის შედეგად, აჟარას ჯადოსნობის ფაქიზი წყობა დაირღვა და ქურუმებმა მაგიური ქარბორბალის მართვის სადავეები დაკარგეს. ამას კი ისეთი შედეგები მოჰყვა, რომლებმაც სამუდამოდ შეცვალეს არა მარტო ელფების ცხოვრება, არამედ მთლიანად აზეროტი. ჭის სიღრმეებიდან ამოწვერილმა ქარბორბალამ საშინელი აფეთქებით დაასრულა თავისი ბრუნვა და არემარე ბუნების ძალების ბობოქრობის ასპარეზად იქცა. მძლავრმა აფეთქებამ მთლიანად დაანგრია აჟარას სასახლე, მიწისძვრებმა შეარყიეს კონტინენტის საფუძველი და ბზარებმა დაფატრეს ნაგვემი მიწა. დანგრეულ დედაქალაქში დასასრულს უახლოვდებოდა ელფებისა და ცეცხლოვანი ლეგიონის სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლა. მარადისობის ჭამ კი ბობოქარი დუღილისა და ფეთქვის შემდეგ, თავისთავში იწყო შეკუმშვა და ცოტა ხანში საერთოდ გაქრა. ცეცხლოვანი ლეგიონის სავალი გზა დაიხშო. ბუნების ძალთა ამ ქარიშხალმა დახლიჩა დედამიწა და ზეცა კვამლმა ჩამოაბნელა. ტბის აფეთქების შედეგად მიწების ცხრა მეათედი აბობოქრებულმა ზღვამ დაფარა. დარჩა მხოლოდ რამდენიმე მცირე კონტინენტი, რომელიც გარს ერტყმოდნენ ახალწარმოქმნილ შიდა ზღვას. ზღვის შუაგულში კი, იქ სადაც ოდესღაც მარადისობის ჭა იყო, ოკეანისა და ქაოსის ძალთა უზარმაზარი ქარბორბალა წარმოიქმნა, რომელიც ამიერიდან აღრ დამცხრალა. იგი სამუდამოდ დარჩა, როგორც შეუხორცებელი ნაჭრილობევი აზეროტის სხეულზე, გადატანილი საშინელების მოსაგონრად. უცნაური შემთხვევითობის წყალობით აჟარა და მისი უახლოესი მიმდევარნი გადაურჩნენ ამ კატასტროფას. მათ მიერ განთავისუფლებული ძალებისაგან ნატანჯნი, ისნი აფეთქებამ ზღვის ფსკერზე გადაისროლა. ტბის ჯადოსნობა წყევლად ექცათ ოდესღაც ღამის ელფებად შობილ დედოფალსა და მის მსახურთ. მათში ჩაბუდებულმა სიძულვილმა და ბოღმამ მათი გარეგნობა შეიცვალა და მახინჯ, გველისებური აგებულების ქმნილებებად გადააქცია ისნი. თავად აჟარა ძონძროხა ურჩხულად გარდაიქმნა. ამიერიდან მისი გარეგნობა მისი სულის შესაფერისი გახდა. ამ ახალ რასას ნაგას ხალხი ეწოდა. და იქ, ზღვის ფეკერზე, მარად ბობოქარი ქარბორბალის ქვეშ, მათ თავიანთი დედაქალაქი, ნაზჯატარი ააშენეს. აქედან აპირებდნენ ისინი თავიანთი ძლიერების აღდგენას. მაგრამ ჯერ კიდევ ათი ათასი წელი უნდა გასულიყო, სანამ ნაგას ხალხს ზღვის ფსკერიდან მიწაზე ამოსვლის შესაძლებლობა მიეცემოდა. ჰიალის მთა და ილიდანის საჩუქარი ----------------------- იქ სადაც რამდენიმე საათის წინ ღამის ელფების დედაქალაქი და მარადისობის ჭა იყო, ტღვის ტალღებზე სახელდახელოდ შეკრული ტივების ფლოტილია ტივტივებდა. ესღა დარჩა ერთ დროს დიდებული სამეფოდან. გადარჩენილმა ელფებმა, რომელთა შორის იყვნენ სენარიუსი, მალფურიონი და ტაირანდა, თავიანთი მზერა უახლოეს მიწას მიაპყრეს და მძიმე ფიქრებში ჩაძირულებმა გადარჩენილ ხმელეთს მიაშურეს. გადარჩენილმა გმირებმა გადაწყვიტეს ეზრუნათ ცოცხლად დარჩენილებზე და თავიანთი ხალხისათვის ახალი საცხოვრისი მოეძებნათ. ცეცხლოვანი ლეგიონი უკუგდებულ იქნა, თუმცა ელფებს ეს გამარჯვება ძალიან ძვირად დაუჯდათ. და ახლა მათ ხელს აღარავინ უშლიდათ, რათა ეფიქრათ, თუ რატომ მოხდა ყოველივე ეს. გადარჩენილებს შორის აჟარას მიმდევარნიც იყვნენ. მათ ცალკე რაზმად გამოყოფა და თავიანთი გზით წასვლა გადაწყვიტეს. მალფურიონი დიდად არ ენდობოდა ყოფილ კეთილშობილთ, მაგრამ ამჯერად აღარსად იყო მარადისობის ჭა, მის გარეშე კი კეთილშობილთა ქურუმები უძლურნი იყვნენ. მალფურიონსაც მეტი არაფერი უნდოდა. როდესაც ხმელეთი გამოჩნდა და დაქანცული მოგზაურები მიწაზე შედგნენ, მათ აღმოაჩინეს რომ წმინდა მთა, სენარიუსის საცხოვრისი ჰიალი გადარჩენილიყო აფეთქებას. მალფურიონმა და მისმა ხალხმა ამ მიწას შეაფარეს თავი. მაღალ ელფთა გაძევება (პირველ ვარკრაფტამდე დარჩენილია 7300 წელიწადი) --------------------------------------- გავიდა ასწლეულები და ღამის ელფების ახალმა ქვეყანამ ძლიერების ახალ საფეხურზე აინაცვლა. იგი ჰიალის გარშემო გადაჭიმულ მთელ უზარმაზარ ტყეს მოედო. ამ ტყეს ეშენვეილი ეწოდა. მსოფლიოს რღვევამდე აქ მრავალი არსება ბინადრობდა და ახლა ისინი კვლავ გამოჩნდენ და გამრავლდნენ. ფურბოლგები და სხვა ქმნილებები მშვიდობიანად ცხოვრობდნენ ხეთა ჩრდილებში. დრუდების გულმოწყალე მმართველობაში ელფებმა მანამდე არგაგონილი სიმშვიდისა და მშვიდობის ერაში შეაბიჯეს. მიუხეავად ამისა, ყოფილ კეთილშობილთა შორის მღელვარებამ იჩინა თავი. ილიდანის მსგავსად, ისინიც ატანილი ჰყავდა ჯადოსნური ძლიერების ფლობის წყურვილს და არ აძლევდათ მოსვენებას ის ამბავი, რომ არ ჰქონდათ საშუალება მარადისობის ჭის მაგია გემოეყენებინათ. კეთილშობილთა უკმეხი და გაბედული ბელადი, დატ'რემარი ღიად გამოდიოდა დრუიდთა წინააღმდეგ, დასცინოდა მათ გაუბედაობას და ლაჩრებს უწოდებდა ტბის ძალთა გამოყენების აკრძალვის გამო. მალფურიონმა და დრუიდებმა მკაცრად გააფრთხილეს კეთილშობილნი და გამოაცხადეს რომ სიკვდილით დაისჯებოდა ყველა, ვინც კი შეეცდებოდა ტბის ჯადოსნობის გამოყენებას. ამით საბოლოოდ მოთმინებიდან გამოსულმა დატ'რემარმა, თავის მომხრეებტან ერთად, ეშენვეილს სასტიკი მაგიური ქარიშხალი დაატეხეს თავს. დრუიდებს აღარ სურდათ სისხლისღვრა და ამდენი თანამოძმის სასიკვდილოდ გაწირვა, ამიტომ გაუფრთხილებელ და უპასუხისმგებლო კეთილშობილთ ეშენვეილიდან სამუდამო გაძევება გადაუწყვიტეს. დატ'რემარმა და მისმა მიმდევრებმა, გახარებულებმა იმით, რომ როგორც იქნა მიეცათ საშუალება თავი დაერწიათ დრუიდთა მმართველობისთვის, საგანგებო ხომალდები ააგეს და მიუხედავად იმისა, რომ არავინ არ იცოდა თუ რა ელოდათ მათ მარადიული ქარბორბალის მიღმა, ზღვა გადაცურეს და საბოლოო ჯამში აღმოსავლეთის კონტინენტს მიადგნენ, რომელსაც მოგვიანებით ადამიანებმა ლორდაერონი დაარქვეს. სწორედ აქ, კეთილშობილებმა, ანუ ქველდორეის ხალხმა, როგორც მათ საუკუნეების წინ აჟარა უწოდებდა, გადაწყვიტეს თავიანთი საკუთარი სამეფოს დაარსება, სადაც საშუალება ექნებოდათ დაუბრკოლებლად მისცემოდნენ ჯადოსნობას. ამ სამეფოს ქველ'ტალასი დაარქვეს. ღამის ელფებისაგან განსხვავებით, რომლებიც მთვარეს ეთაყვანებოდნენ, კეთილშობილნი მზეს შეჰხაროდნენ და მათ ამიერიდან მაღალი ელფები ეწოდათ. გუშაგნი და ხანგრძლივი სიფხიზლე ------------------------------------- მოუსვენარი თანამოძმეების გასტუმრების შემდეგ, ღამის ელფები კვლავ თავის ჩვეულ საზრუნავს, თავიანთი მოჯადოებული ქვეყნის უსაფრთხოებაზე ზრუნვას დაუბრუნდნენ. დრუიდებმა, რომლებიც გრძნობდნენ, რომ მათი ხანგრძლივი ძილის დრო ახლოვდებოდა, სიზმარეთში მოგზაურობისათვის და ვინც უყვარდათ, მათთან განშორებისთვის გაემზადნენ. ტაირანდა, რომელიც ამ დროისთვის ელიუნის უმაღლესი ქურუმი გახდა, თხოვდა მალფურიონს, რომ არ მიეტოვებინა იგი ისერას ზურმუხტოვანი სამყაროს გამო. მაგრამ სტორმრეიჯის ღირსება ავალდებულებდა მას სიტყვის შესრულებას. იგი დაემშვიდობა ტაირანდას
არ იცი თამაშის გადმოწერა?? ისწავლე აქ!!
 
 
 ავტორი: NONU   |  ნანახია: 5 982   |  კომენტარი: 0  
იხილეთ ვიდეო World of Warcraft History შესახებ...

 
 
ინფორმაცია
 
ჯგუფ სტუმარი-ის წევრებს არ აქვთ კომენტარის დატოვების უფლება.
 
   
 

ავტორიზაცია
სახელი:
პაროლი:


რეკლამა

გამოკითხვა

გულშემატკივრები

მთვლელები

მეგობრები
»Tamashi.Ge
»ლინკი
»ლინკი
»xgeorgia
»filmebi qartulad
»ლინკი

Copyright © Tamashi.Ge All rights reserved!
2009-2023 By Gioshka